Kuala Lumpur

Na een ontbijtje bij een oud mannetje en een oud vrouwtje, die beiden doof zijn (alles ging met gebaren - ook toen we weg gingen om de bus te halen maakte het oude vrouwtje een gebaar met haar armen en probeerde 'I love you' te zeggen, zo lief!) zijn we naar de bus gelopen. De busrit van de Cameron Highlands naar Kuala Lumpur duurde ongeveer 4 uur. We zagen veel natuur onderweg en op de snelweg stond een grote vrachtwagen enorm in de brand. Verder was de rit niet bijzonder. Eenmaal aangekomen inKL liepen we richting Bukit Bintang. Nick had namelijk een goed en betaalbaar hotelletje gevonden in het boekje wat we mee hebben. Onze kamer heeft een mooi uitzicht op de KL Tower. 'S avonds schitteren de lichtjes van onder tot boven. Mooi gezicht! We hebben 's middags in een arabisch tentje geluncht en 's avonds hebben we 2 noodle-soepjes gekocht in de supermarkt tegenover ons hotel en deze, samen met de salades + vers fruit die we via de roomservice hadden besteld, op onze hotelkamer opgegeten. Lekker en goedkoop... Daarna hebben we een film gekeken en zijn we in slaap gevallen. We waren een klein beetje gesloopt.

Cameron Highlands Secrets

Gisteravond (16-07) gegeten in een Chinees-achtig restaurantjemet lokale lekkernijen. We bestelden Tom Yam Noodle Soup (extra pittig) en een citroenthee vooraf om goed op te warmen. Nou en of dat gelukt was.... Heet en pittig tegelijk. Maar wel super lekker! Daarna nog lamb in claypot en zoetzure kip gegeten. Tonnetje rond gingen we terug naar het guesthouse.

'S ochtends werden we rond 07:00 uur wakker en we voelden ons als Fred & Wilma Flintstone, de bedden zijn zo hard als steen en dan hebben we het nog niet over de kussens gehad. Maar goed... 2 nachtjes is nog wel te doen!

Vandaag (17-07) vertrokken we rond 09:00 uur naar de theeplantages. Het begin van onze Cameron Highlands Secrets excursie. Wanneer je op internet afbeeldingen van de Cameron Highlands opzoekt, kom je ongetwijfeld eerst de mooie groene plaatjes tegen van de heuvelachtige theeplantages. Het uitzicht was adembenemend mooi! Maar we hadden een hele geplande excursiedag geboekt (omdat het anders niet te doen is met die afstanden), dus echt veel tijd hebben we op geen van de plekken doorgebracht. Maar het was eerlijk gezegd voldoende! Vervolgens gingen we naar het hoogste punt van de Highlands, waar we letterlijk met onze hoofden in de wolken waren. De top van deze berg ligt op ruim 2000 meter boven zeeniveau. Als het helder is (dit komt niet vaak voor) dan heb je een zicht van enkele honderden km's. Aangezien het er bijna altijd nevelig is komt dit helaas maar zelden voor... En wij hadden natuurlijk geen geluk op dit moment. We konden nog geen 10 meter ver kijken. Het had eigenlijk wel iets... (de foto's volgen). Vervolgens nam onze gids ons mee naar Mossy Forest. Maar voordat we daar de nauwe doorgang zouden doorlopen, kregen we eerst een lesje 'hoe te overleven in de jungle' door een uitleg over de verschillende planten die je kunt eten en hij verteldedat het water dat in een bamboeplant zit het schoonste water is wat je kunt krijgen in de jungle. Ook weten we inmiddels tot in detail hoe de vleesetende kelk in elkaar zit, haha. Naarmate je meer de hoogte in gaat, krijg je een ander soort jungle. Er zijn, afhankelijk van de hoogte, 6 soorten jungle te onderscheiden. Wij gingen dit keer de jungle in op de grens van het vierde en vijfde segment. De bomen zijn hier kleiner en mos overheerst hier. Werkelijk alles bedekt met mos. In een Lord Of The Rings-achtig decor liepen we drie kwartier door de jungle, een ervaring om nooit te vergeten. Na de Mossy Forest zijn we naar de fabriek gereden waar de thee -die op de plantages wordt geplukt-wordt verwerkt. Niets saaier dan een theefabriek, zoveel is zeker... Met als uitzicht de plantages, hebben we genoten van groene- en een camillethee. We dachten dat we nu zouden gaan lunchen, maar onze gids besloot dat we eerst nog even naar de Butterfly Garden zouden gaan. In de overdekte tuin kun je allerlei verschillende soorten prachtige vlinders onderscheiden. Hier hebben we ook schorpioenen, neushoornkevers, slangen en leaf-frogs gezien. Lunch! Na alle restaurants te hebben bekeken werd het... KFC! Haha, we hebben er nog buikpijn van. BAH! Na de lunch zijn we doorgereden naar de strawberry-farm en hebben we een lokale markt bezocht. De dag liep langzaam op zijn einde en voordat we de grootste Chinese tempel van het gebied zouden aandoen, hebben we nog een Maleis museum bezocht. Onderweg van het museum naar de tempel, zagen we vanuit de jeep (ons vervoer voor deze dag) een aap klauteren overelectriciteitsdraden. Het was een komisch gezicht, hij kreeg maar geen grip op de gladde draden. Waarschijnlijk aan het oefenen voor het circus, haha. Onze laatste stop was zoals gezegd, de Chinese tempel, met een hoop gigantische (nep-) gouden beelden van allerlei soorten goden. Het mooiste was dat we rechtstreeks in een boeddhistische dienst terecht kwamen. Een mooie afsluiter van de dag! Hierna weer afgezet bij het guesthouse en even een tukkie gedaan op onze prehistorische bedden. Daarna in een, jawel....., Nederlands restaurant gegeten. Met een menukaart die ook volledig in het Nederlands was geschreven. Tenues van het Nederlands elftal, wuppies en vaantjes van Ajax en PSV sierden het interieur. Terwijl Nick en Simon non-stop op de tv's draaiden (haha!) hebben we alweer heerlijk gegeten. Dus ook een stukje Nederland in Maleisie, hoe bizar! Morgen met de bus naar Kuala Lumpur, dus weer een lange rit voor de boeg. Nu lekker slapen... hopen we!

Liefs, Nick & Priscilla

Van warme, witte stranden naar natte, groene Highlands

Weer een even geleden dat we wat hebben geschreven, maar we waren zo lekker aan het relaxen dat we ons even helemaal op een andere planeet waanden. En nee niet door de Shisha's hahaha. Die waren alleen voor de (aardbeien en sinaasappel)smaak. Nick heeft ondertussen zijn tweede boek uitgelezen (ja, Anne ook die van jou

). Verder hebben we ook gesnorkeld en hele mooie vissen gezien. Zelfs twee haaitjes (Black Tip Reef Shark, van ongeveer 80cm of langer). We hebben iedere avond heerlijk in het World Cafe gegeten, beef, Red Snapper, Zeebaars en Tiger Prawn. Alles van de barbecue, echt we hebben nog nooit zo lekker van de barbecue gegeten. De vis kwam rechtstreeks uit de Zuid-Chinese Zee en de beef smaakte alsof de koe net vers geslacht was. In Coral Bay zijn we twee nachten verbleven, maar nadat we 1 nacht in een goede kamer hadden geslapen, moesten we daarna verhuizen naar een budgetkamer. Niet uit vrije wil, maar omdat de andere kamers voor het weekend helemaal vol zaten. Die budgetkamer was totaal geen succes! Alleen wij hadden met onze domme koppen de kamer al voor twee(!) nachten betaald. Nadat we de budgetkamer hadden gezien, zijn we direct doorgelopen naar Long Beach, om te vragen of ons kamertje nog beschikbaar was. Wonder boven wonder (een pak van onze harten, haha) was precies dezelfde kamer nog vrij. We hebben de kamer gelijk voor nog twee nachten geboekt en zijn teruggegaan naar de receptie bij Coral Bay, want we wilden uiteraard ons geld terug (we blijven toch Nederlanders he). Ze vonden het niet zo leuk dat we gingen, maar ons geld hebben we teruggekregen. Over Long Beach is alles gezegd, we hebben daar nog twee heerlijke dagen gehad en zijn vandaag (16-7) met een mini-bus naar de Cameron Highlands getrokken. Dit begon ook alweer lekker, de busmaatschappij waarbij we hadden geboekt had geen busjes meer en die hebben bij een andere maatschappij gevraagd of wij daar mee konden. We zouden om 10.00 uur vertrekken, maar dit werd uiteraard weer een half uur later. Ook zat het busje weer overvol, alle plaatsten waren bezet (10 in totaal), maar iedereen had een koffer en wij twee backpacks. Alleen er was maar plaats voor 3 of 4 koffers. De koffers werden overal op, onder en tussen geplaatst, dus jullie kunnen je weer voorstellen hoe dat eruit zag. De reis zou 4,5 uur duren, maar na 6 uur kwamen we uiteindelijk pas aan (16.00 uur lokale tijd), inclusief overstap. Dit kwam ook omdat het in de Cameron Highlands met bakken uit de lucht kwam. Maarja we zijn weer veilig gedropt bij een prima guesthouse! We kunnen alleen geen fotos plaatsten want de computer is dicht getaped. We hebben voor morgen een trip geboekt waarbij we (als het goed is) alles gaan zien, wat er te zien valt. Het is hier heel groen, nat en bewolkt, maar wel een aangenaam (koel) temperatuurtje. Wel even wat anders dan die hitte afgelopen week, wat overigens ook best lekker is (eigenlijk toch stiekem wat lekkerder, omdat we al genoeg kou en regen in Nederland hebben). Wat gaat de tijd toch snel! Belachelijk. Helemaal niet leuk. Over iets meer dan een week zetten we weer voet op Nederlandse bodem. Nou wij gaan dus nog even verder GENIETEN, want voor je het weet zien we jullie bleke koppies weer (hahaha, nou ja wij zijn ook niet echt bruin geworden, omdat we voorzichtig om zijn gegaan met de zon). We gaan zo even een restaurantje opzoeken.

Tot snel!!! We missen jullie.

Dikke kus, Nick & Priscilla

Het ultieme bounty-gevoel

Rond 11:00 uur uitgecheckt en ontbeten op het strand. Vervolgens met een taxi-bootje naar Coral Bay gevaren. Hij ging best hard op het open water! Het uitzicht was heel mooi, veel afgelegen lege strandjes met hangende palmbomen gezien. Het water bij Coral Bay is smaragdgroen. Weer op zoek naar een slaapplaats. Alles was fullybooked behalve twee resorts. De een vroeg 250 RM voor 1 nacht, dat is 62,50 euro inclusief ontbijt. Verderop vroegen ze 180 RM voor een kamer. We hebben deze kamer uiteindelijk voor 130 RM gekregen! Inclusief ontbijt. Voor de komende 3 nachten wordt het lastig om een slaapplek te vinden i.v.m. Ramadan. Alles is volgeboekt. Nou ja, we'll see! Na onze spullen in de kamer gezet te hebben zijn we naar een private beach gegaan. Waoooow! Zo mooi! Het water is aan deze kant weer helderblauw en het strand hagelwit. Het ligt vol met dood koraal. De krabbetjes en hagedissen waren lekker aan het zonnen op de rotsen en wij zochten nu en dan verkoeling onder een boom en in het water. We genoten van de zingende vogeltjes en het geluid van de zee. Hmmmm dit is het ultieme bounty-gevoel! Om de verbrande delen een beetje rust te geven zijn we even op de kamer een film gaan kijken. Toen even opgefrist en over het strand naar een restaurantje gelopen met uitzicht op zee. In de verte zagen we bliksemschichten. Mooi om te zien, maar op een gegeven moment begon het ook bij ons op het eiland keihard te waaien... Toen snel na het eten terug naar het resort. We gaan zo maar weer even proberen wat foto's te plaatsen.

Dikke kus van ons

Wie zijn benen verbrandt, zit de volgende dag niet in de zon op het strand....

Gisteravond nog even een pakje kaarten gekocht zodat we konden 31en op de kamer. Nadat Priscilla 2x had gewonnen gingen we slapen. 'S morgens voor 10:00 uur onder de douche gestapt, omdat we hier alleen van 18:30 uur tot 10:00 uur en van 12:00 uur tot 15:00 uur stroom hebben, en dus ook warm water. Daarna ontbeten op het strand en gaan internetten. We zouden immers weer foto's plaatsen. Tijdens het toevoegen zei de site dat er geen foto's op het geheugenkaartje stonden. Maar wij zagen toch echt de foto's erop staan. Nou dan maar de computer in het winkeltje ernaast gebruiken. Daar zei de site en de computer hetzelfde. Toch even checken in de camera; 'Geen foto'. Neeeeeeeeee! De tranen schoten in Priscilla's ogen. Hoe kan dat nou? Heeft de computer net alle foto's gewist? Een virus misschien? We hadden al eerder geprobeerd een back-up te maken op de link die Priscilla's broer haar had gegeven, maar dat duurde eeuwen of de site deed het niet. Vandaar dat we geen back-up hadden. We liepen terug naar de computer waar we de foto's waarschijnlijk op kwijt geraakt zijn en stopten het kaartje in de USB Card Reader. Hij gaf alleen aan dat er een shortcut op het geheugenkaartje stond, dus de foto's moesten hier ergens op de computer staan.... Uiteindelijk vonden we ze op een of andere manier. We hebben ze onmiddelijk gekopieerd naar een ander geheugenkaartje wat we mee hadden.... Pfieeeeeuw! We dachten dat ze allemaal weg waren. De schrik zit er goed in, dus we weten niet of we nog wel foto's gaan plaatsen. Sorry! Misschien wel hoor, dat moeten we even bekijken.

Vervolgens zijn we op de kamer wat kleding gaan wassen en hebben we nog even geslapen. Priscilla haar voeten en benen zijn best erg verbrand waardoor haar voeten opgezwollen waren. Zo erg is ze nog nooit verbrand! Altijd maar een beetje op schouders en neus, maar dit nog nooit meegemaakt! Helaas geen karnemelk hier, dus heeft Nick een zalfje gekregen van een man van Matahari Chalets. Het heeft een beetje geholpen! Ook Nick zijn rug en gezicht zijn goed verbrand. Pffff dus maar even niet op het strand in de zon zitten (gelukkig was het licht bewolkt!). Het is wel even afkicken hoor hier! We maakten zoveel mee elke dag en dan nu zoveel rust. Heel raar.

'S avonds hebben we weer heerlijk bij World Cafe gegeten. Dit keer had Priscilla Red Snapper van de barbecue en Nick had Tiger Prawns van de barbecue. Mmm... Daarna zijn we gezellig bij BeatHut op het strand gaan zitten. Rieten matje uitgerold en genoten van de sterrenhemel. We mochten zelfs nog wensen ook! Er waren namelijk een aantal vallende sterren. We hadden een Shisha (waterpijp) met aardbeiensmaak besteld. De muziek, fakkels en kaarsjes maakten het helemaal af.

Hoe is het daar in Nederland? Lief dat jullie ons volgen en aan ons denken.

Nick & Priscilla

Stralende zon, azuurblauwe zee, hagelwitte stranden en... rode benen!

Vannacht goed geslapen in KB Backpackers Lodge in Kota Bharu, geen geweldige kamer, maar we hadden een dak boven ons hoofd en het kostte maar 50 Ringgit (ff rekenen....gedeeld door 4 = 12,50 euro). Om 08:00 uur stond de taxi voor de deur om ons naar Kuala Besut te brengen, waar we de boot net gehaald hebben van 09:30 uur. Na 40min. naderden we de Perhentian Islands. Eerst naar Pulau Kecil (kleine eiland) en daarna Pulau Besar (grote eiland). Waooooow wat is het water helder! Niet normaal. We werden afgezet op Long Beach op het kleine eiland. Er zat ook nog een meisje uit Amsterdam in ons bootje, zij ging naar D'Lagoon. Wij hebben nog wel wat dagen hier dus we zijn van plan om nog naar andere stranden/plekken te gaan. Eerst even op Long Beach ontbeten en daarna op zoek naar een kamer. Op aanraden van 2 backpackers zijn we naar Tropicana gegaan. Een vervelende Chinese vrouw heeft de kamer die we wilden voor ons weggekaapt, terwijl onze tassen al in de kamer stonden. We kregen nog wat andere kamers aangeboden, maar nee de kamers waren te vies, klein en de klamboes zaten vol gaten. Tsja 60 Ringgit, maar nee we doen het niet! Uiteindelijk is Priscilla onder een parasol op het strand gaan zitten met de backpacks en is Nick rond gaan kijken voor kamers. Het was of te duur voor wat we kregen, of gewoon tien keer niks. Tot hij Matahari Chalets tegenkwam. De kamer was goed! Zelfs met een balkon. We hebben de tassen neergezet en bikini en zwembroek aangetrokken om vervolgens naar het strand te gaan. We hebben heerlijk gezwommen in het helder blauwe water tussen de visjes en de boten. Ook hebben we heerlijk in de zon gelegen. Pffff het leven is zo nog beter! Tot we erachter kwamen dat Priscilla haar benen en Nick zijn rug een beetje erg rood waren..... Rond 16:30 zijn we naar de kamer gegaan en hebben we daar nog even lekker op het balkon gezeten en op het bed gelegen. Op een gegeven moment rieppriscilla: NICK! EEN VARAAN DAAR BENEDEN! Zo hey, deze was nog veeeel groter dan die we al gezien hadden. Dussss.. die lopen hier gewoon rond. Oppassen dus! Rond 19:00 uur zijn we naar World Cafe gegaan en hebben heerlijk aan een romantisch tafeltje (met kaarsje) op het strand, Beef van de barbecue gegeten. Inclusief een lekker koriandersausje (jammer voor Nick, geluk voor Priscilla, haha) Op een gegeven moment ging het keihard regenen en zijn we naar binnen gerend. We hebben daar nog even gezeten en zijn daarna naar het internetcafe gegaan (ook op het strand).

Morgen volgen de foto's!

Blijven jullie sturen? Dan blijven wij schrijven!

Liefs, Nick en Priscilla

Van Zuid-West naar Noord-Oost

Om iets voor half 6 opgestaan om vervolgens een taxi te gaan zoeken rond 06:00uur.

Gisteravond (8 juli) probeerden we via de receptioniste een taxi te regelen naar Gemas, anderhalf uur van Melaka vandaan. Ditbleek een moeilijk verhaal.... de taxichauffeurs wilden of niet 'zo ver' rijden, of ze vroegen te veel geld voor deze rit. Nick heeft toen nog even om raad gevraagd bij de bewaker van het hotel en hij zei ons dat we naar Sentral Station Melaka moesten gaan om een taxi te regelen.

Nou..., wij om 06:00uur de weg op, geen mens op straat en ook geen taxi's! Na een stuk gelopen te hebben, zagen we een taxi staan. Priscilla klopte op het raam om de chauffeur wakker te maken. We vroegen de man of hij ons naar Gemas kon brengen. Nee was zijn antwoord. Oke, dan wel naar Sentral Station? Ja.... tijdens het ritje hoorde we de chauffeur bellen met iemand, hij had het over Gemas. Zou hij een taxi voor ons aan het regelen zijn? Aangekomen bij Sentral Station stond daar een wat oudere man te wachten. Hij bracht ons uiteindelijk naar Gemas voor een redelijke prijs. De man had heel wat te vertellen, zo vlogen de 1,5 uur wel om.

Aangekomen in Gemas, gelijk een ticket gekocht voor 8,50 euro p.p. Geen geld!! Om iets voor 09:30 uur vertrokken we. De trein was wat krakkemikkig, maar oke... wat wil je ook voor dat geld?! Onderweg stapten velen in en weer uit. Geen toerist gezien! Er was een klein meisje Aini die ons heel interessant vond. We kregen beiden een vrucht omhuld in een soort notendop. Best lekker! De smaak deed ons denken aan rozijntjes. Wij hebben haar toen een zak chips gegeven. Waarop ze zei: tenk joeeee! (Dit hadden we haar net geleerd) De mensen hier zorgen niet zo goed voor hun gebit. Het meisje had haast geen tandjes in haar mond en ze warenook allemaal weggerot. En dan zo'n mooi koppie....

We zagen veel groen onderweg en ook veel bewolking. We hebben nog niet echt van veel zon kunnen genieten, maar dat komt nog wel op de Perhentian Islands! Daar gaan we heerlijk relaxen op het strand.

De treinrit is goed verlopen. Het was niet schoon, het was niet nieuw en er miste hier en daar wat onderdelen van de stoelen e.d., maar het was goed te doen. De stoelen zaten wonder boven wonder comfortabel genoeg. We zijn uiteindelijk om 19:00 uur aangekomen in Wakaf Bharu, het treinstation vlakbij Kota Bharu. Een taxichaffeur heeft ons in het centrum van Kota Bharu gebracht waar wij op zoek gingen naar een slaapplaats. Uiteindelijk hebben we een hostel gevonden, waar we vannacht doorbrengen.

We kunnen niet wachten tot morgen! Eindelijk naar de prachtige Perhentian Islands.

Liefs, ons

De sporen die de Nederlanders hebben nagelaten

Na het ontbijtje zijn we 'Town Square' opgelopen. Hier staat het Stadhuys dat in 1650-1660 werd gebouwd door de Nederlanders als hoofdkwartier. Tegenwoordig is het een museum, wat wij uiteraard bezocht hebben. Hier konden we zien dat Melaka in 1511 in de handen van de Portugezen viel en daarna in 1641 in Nederlandse handen. In 1795 kwam het in Britse handen.

De Nederlanders hebben hun sporen goed nagelaten. Zo kwamen we verschillende Nederlandse namen tegen, zo ook Dennis de Witt in een oud krantenknipsel. In Christ Church, gebouwd in 1753 door de Nederlanders, liggen verschillende Nederlandse grafstenen. De kerk heeft dezelfde rode kleur als het Stadhuys en the Clock Tower. Ook in de oude kerk St. Paul(us)'s Church boven op St. Paul's Hill staan immense grafstenen van Nederlanders uit de 17e eeuw. Op de Nederlandse begraafplaats liggen ook 17e eeuwse Nederlanders begraven. Slechts 5 van de 38 zijn Nederlandse graven, de overige zijn van Britten.

Vlakbij ons hotel staat de Gyro Tower, waarmee je een panorama view hebt over Melaka. Dit hebben we natuurlijk ook even gedaan.

Later zijn we weer bij Harpers in Chinatown gaan eten. We zagen nog een paar grote hagedissen (net kleine krokodillen) in de rivier langs zwemmen, het zijn een soort varanen. Je moet er niet door gebeten worden, want de bacterien in hun bek zijn dodelijk.

Na de lunch het Maritiem Museum bezocht, dat gevestigd is in een schip. Niet heel bijzonder naar onze mening. Toen nog even opgezocht hoe we in Gemas konden komen, waar we op moeten stappen op de trein naar Kota Bharu, helemaal in het noorden bij de grens tussen Thailand en Maleisie. Van Zuid-West naar Noord-Oost. De treinreis over de Jungle Railway zal ongeveer 9 uur gaan duren.

'S avonds hebben we weer heerlijk gegeten in China Town op een knus binnenpleintje. Na het dessert zijn we nog even de Jonker Walk Night Market opgeweest. Deze drukbezochte markt in de Jonkerstraat vindt elk weekend plaats. Dus we hadden geluk!

Daarna tas inpakken en naar bed. Morgen (9 juli) moeten we weer heel vroeg op om de trein te kunnen halen!