Er staan foto's op!

Lieve mensen, we hebben een aantal foto's geplaatst van Bukit Lawang en Tangkahan!

Het duurde even, omdat we niet zo veel tijd hadden.

Dikke kus van ons

Malaysia here we come!

04:00uur ging de wekker en om 04:45uur konden we al ontbijten! Wat een luxe. Om 05:15 stond de taxi voor de deur en bracht ons naar het vliegveld. De vlucht is goed verlopen.. Toen wachten op de backpacks, en wachten, en wachten, en wachten, en wachten. Na een uur nog niets. We hoorden al mensen zeggen dat de baggage in Medan was blijven staan. Pfffff nee he! Niet nu we nog een busrit naar Melaka moeten maken van 4 uur. Nou geduld dan maar!... En daar waren ze.. Geen idee waarom het zo lang duurde, maar dat maakt ook niets uit. Hup naar de metro om naar de binnenstad van Singapore te gaan. Nog even wat gegeten en toen naar de bus gelopen, 2 straten verderop. Malaysia here we come!

Aangekomen in Melaka, kregen we verschillende flyers van mensen voor hostels en guesthouses. We hebben er eentje gekozen: Lavender Guesthouse. Zag er goed uit op de plaatjes en een goed prijsje ook! Hup met de taxi naar de binnenstad. Aangekomen in het hostel zijn we gelijk naar de kamer gegaan.. hmm ..niet echt wat we in gedachten hadden. De deur ging niet goed op slot en kon je gewoon forceren. Nee dit doen we niet zeiden we tegen elkaar. We zijn weer weg gegaan en hebben toen bij een goed hotel verderop gevraagd of er een kamer beschikbaar was. Wel iets duurder... hmm ...zullen we dit wel doen? Nee we gaan, zei nick. De dame achter de receptie riep ons terug en bood een betere prijs aan. En wat een goede kamer! Heerlijk bedje ook... en een eigen badkamer (ook lekker). 'S avonds zijn we wat gaan eten in een restaurantje uit ons Capitool boek over Maleisie. Jeetje,wat culinair.We hebben echt heeeeerlijk gegeten. Wat een aanrader dit!En echt niet duur. Later zijn we terug gelopennaar een hotel en hebben we onze dag afgesloten met een vuurwerk spektakel dat we vanuit ons raam heel goed konden zien.

Lezen jullie ook alle onderstaande verhalen nog? We hebben er heel wat geplaatst namelijk! Heel lief jullie berichtjes.Echt heel leuk om ookwat van jullie te horen!!!

Liefs, Nick & Priscilla

From Hell to Heaven

Rond 13:00uur vertrokken we uit Tangkahan. Benny van Linnea Resort had een chauffeur geregeld. Benny had de chauffeur instructies gegeven, want we wilden graag naar het hotel dichtbij het vliegveld. En aangezien het chaos is in Medan, leek het ons beter dat we direct naar een hotel gebracht zouden worden. De chauffeur sprak serieus geen woord Engels. Ook met handen en voeten praten was geen succes. Wat een rit van max. 4,5 uur had moeten zijn, werd uiteindelijk 6 (!) uur. Onze chauffeur kon het hotel namelijk niet vinden. Hij bleef maar rondjes reiden door de helse stad. De straten hebben geen namen, ze staan vol met mensen, kraampjes, rotzooi en auto's. Dus om nou zelf te gaan zoeken.... Maarja, met de chauffeur viel ook niet te communiceren. uiteindelijk is hij het gaan vragen en is Priscilla uitgestapt om wat wijzer te worden. Een andere man bood aan mee te rijden en te helpen. Pffff eindelijk kwamen we aan bij hetbeloofde hotel....... 5 sterren! We liepen de lobby - een oase van luxe en rijkdom - binnen. Wij zeiden tegen elkaar: dit kunnen wij nooooit betalen! Nick vroeg naar een available room en de prijs.... 3.900.000 IDR (330 euro)! Hahaha wat een grapjas die Benny. Maarja, er was geen goedkopere kamer beschikbaar, alleen deze suite. We zijn onmiddelijk naar buiten gelopen. Het was inmiddels donker. We liepen naar een agent. Hij wilde ons graag helpen, maar ook zijn Engels was slecht (hij deed wel zijn best!). Een man op een moter hoorde ons met de agent praten en schoot ons te hulp. Ook een jonge vrouw hielp ons. Zij gaf ons de naam van een standaard hotel, 5min bij het vliegveld vandaan. Perfect! Pardede Hotel it is! Nick ging inchecken en kwam erachter dat we ook nog een korting van 200 000 IDR kregen voor de Deluxe Room. Na het inchecken even goed gegeten en daarna even op internet gezeten. Op de kamer hebben wij nog even een traditionele massage (1uur voor 7.5 euro pp!!) besteld. Heerlijk! Maar die twee vrouwtjes waren af en toe best hardhandig. We konden het in ieder geval goed gebruiken na de intensieve jungle trip!

Olifantastisch!

Vandaag vroeg ontbijten en op naar Elephantcamp! We hebben Augustine gewassen in de rivier, een vrouwtje van 37 jaar oud. Daarna hebben we haar een tros bananen gevoerd. Er zijn in totaal 7 vrouwtjes, 1 mannetje (Theo)en 1 baby (Amilia). Theo was een beetje opgewonden zagen wij aan zijn 5e poot / tweede slurf. Hij wilde Eva, het oudste vrouwtje, dekken. Eva was hier niet van gediend en sloeg op de vlucht de jungle in. Theo volgde haar. Geen idee of het Theo gelukt is...

Rond 11:00uur klommen we op Uni (24 jaar oud) en hebben we een mooie rit gemaakt door de Batang River. 'S middags nog even aapjes kijken, want er zat een hele Thomas Leaf apenfamilie in de bomen voor ons huisje. Die brutale apen waren op zoek naar eten, want alles werd geinspecteerd. Daarna zijn we met Benny richting 'the village' Tangkahan gelopen en hebben we gezien hoe de mensen hier leven. Wat een zeikerds zijn Nederlanders toch! De kinderen slapen hier op de grond en in Nederland lopen de kinderen met hun blackberry te pingen en kunnen 's avonds lekker in een gespreid bedje stappen. De mensen hier lopen op hun blote voeten en wij kopen een paar lelijke sloffen, genaamd UGGS, voor een paar honderd euro. Tsjah.... we moeten gewoon wat vaker stilstaan bij het feit dat wij het zo goed hebben!!!

'S avonds weer door de stromende regen naar het lege restaurant gelopen waar de vleermuizen ook hun avondmaal kwamen halen, genoeginsecten! Nog even met Benny gepraat en daanra relaxt een boekje gelezen in onze klamboe tot het licht uitviel....

Morgen lekker relaxen en dan vrijdag back to Medan

Ants in the pants

Na een bumpy ride in een 4WD Jeep van 2,5 uur zijn we aangekomen in Tangkahan. We werden opgehaald door Benny (een local) van Linnea Resort - nou ja het heet Resort, maar het blijft de jungle - en hij liep met ons naar de rivier. We staken de rivier over met een vlot om bij ons verblijf te kunnen komen. Na een eindje lopen door het groen, kwamen we aan bij ons huisje. Het was aardig donker in het huisje, omdat er weinig licht naar binnen scheen en je hier van 18:00uur tot 23:00uur stroom hebt. Nick greep in een mierennest in onze kamer. We hebben toen om een room-move gevraagd. We kregen een upgrade naar een 3-persoons kamer, omdat Benny insecticide had gebruikt.

Later zijn we wat gaan eten in het restaurant met uitzicht op de Buhlu River. Nick had bij aankomst samen met Benny een stuk bamboe gekapt, een eindje verderop, voor ons avondeten. Het was heerlijk. Toen door de stromende regen terug naar onze hut. Het heeft tot diep in de nacht tropisch geregend.... Tsja het is natuurlijk een regenwoud!

Tarzan & Jane in the Jungle

Vroeg op dus! Het is zo ver. Vandaag orang-oetans en andere apensoorten spotten! Half 9 gingen we richting 'the top end' of Bukit Lawang om met een kayak de rivier over te steken. Vervolgens zijn we een stuk omhoog geklommen naar het feeding platform, waar de orang-oetans worden gevoerd. Daar zagen we de eerste orang-oetans! 2 vrouwtjes met hun jong.

Toen we aan deze trek begonnen hadden we nooit gedacht dat het ZO zwaar zou zijn. We hebben geklommen op de meest onmogelijke plekken en het dalen op de steile hellingen was ook uitdagend. De wortels van de bomen hadden een soort trap gevormd, dus op die manier konden we klimmen en dalen. Maar nietgemakkelijk. Het was het allemaal waard, want we hebben alle apensoorten (orang-oetan, Thomas Leaf Monkey, White Hand Gibbon, Long Tailed Macaque, Short Tailed Macaque) gezien op de Black Hand Gibbon na. We hebben wel 5 orang-oetan vrouwtjes gezien met hun jong, inclusief Mina. Zij is het agressieve vrouwtje en zij heeft ons achterna gezeten, waardoor we moesten rennen door de jungle. Niet te doen!! Onderweg kwamen we een groep tegen die we hebben gewaarschuwd. Zij moesten ook rennen naar beneden. Op een gegeven moment liepen we terug en daar was ze weer! Dus weer rennen! Onze Guide heeft haar weggedreven met een ananas. Maar alledrie de Guides waren bang (incl. de twee van de andere groep). Mina heeft namelijk over 200 mensen gebeten en ook twee van deze guides zijn gebeten. We hebben de littekens gezien in hun arm en been. Pffff dat zag er niet goed uit. Dat maakte het nog spannender. De adrenaline stroomde door ons lichaam.

Daarna was het nog een flink stuk dat wij moesten hiken, om bij de rivier te komen waar vandaan we hebben geraft met 2 guides in 3 tubes die aan elkaar gebonden waren. Wat een ervaring! Zeiknat waren we. Sommige stukken waren best ruig, maar we zijn heel aangekomen bij ons guesthouse. We werden in de achtertuin afgezet.

Toen even lekker slapen voordat we gingen eten. Later kwam Jansen de beeldhouwer weer langs en hebben we een mooi masker gekocht van Mahony hout. Vervolgens hebben we naar de talentvolle John geluisterd. Ongelooflijk hoeveel liedjes hij kan zingen en spelen op zijn gitaar. Allemaal zichzelf aangeleerd en van toeristen geleerd. Zelfs Anouk en Guus Meeuwis zong hij! Nick en John hebben nog een tijdje gezongen samen en daarna zijn we naar bed gegaan. Onze laatste nacht in Bukit Lawang! Morgen (3 juli) zullen we in Tangkahan aankomen.

Bukit Lawang loves N+P

Gisteravond hebben we na het eten even een heerlijke koude (ja, warm water hebben ze hier niet) genomen. Het water komt rechtstreeks uit de bergen. Toen omgekleed en wat gaan drinken in het restaurantje van Indrah Valley Inn. Er kwam een beeldhouwer uit BL (zijn voornaam is Jansen) met ons praten en liet allerlei houten beeldjes en maskers zien. Achter elk stuk zat een verhaal. Aankomende maandag (2 juli) komt hij terug, zodat we kunnen beslissen welke we willen kopen. Hij heeft ons ook alles verteld over hoe het is in Indonesie en hoe slecht de situatie op dit moment is voor de meeste mensen. Dit heeft alles te maken met de corrupte overheid. Hij vertelde ons hoe graag hij wilde dat Nederland hier nog de baas zou zijn.

Er was live muziek in het restaurantje van onze guesthouse. De 'zanger' leek wel een hele slechte kandidaat uit een van de vele talentenjachten. Hij zei tussen elk nummer door wel 10x 'Check Sound' op een hele depressieve manier. Hij zong als een Amerikaanse tiener die net de baard in zijn keel heeft gekregen. We hebben ons heel erg vermaakt en keihard gelachen. Op een gegeven moment kwam de drummer van de band met ons praten. We hadden het over voetbal (natuurlijk!) en over zijn (dikke) Duitse vriendin. Hij vertelde ons dat hij haar zo mist, omdat ze zo'n goed hart heeft. Toen we later in bed lagen, ging de muziek nog tot heel laat door.

De volgende ochtend heerlijk uitgeslapen en daarna door Bukit Lawang gelopen. Op een gegeven moment kwam er een meisje naar Priscilla toe en wilde haar een hand geven. Vervolgens vroeg ze of ze met ons op de foto mocht. Ze was met een groep vrienden en vriendinnen. Ze wilden allemaal met ons op de foto. Alsof we beroemd waren. Hoe verder we liepen, hoe meer mensen met ons op de foto wilden. Ze keken ons allemaal vol bewondering aan, zwaaiden naar ons en giechelden wat. Ook heel veel kinderen. Ongelooflijk. En iedereen is zo aardig en geinteresseerd. Een wereld van verschil! We hebben ook nog eventjes gekeken naar de mensen die aan het tuben waren op de rivier. De omgeving is zo groen hier en het valt echt heel erg mee hoeveel beestjes er zijn. Haast niets. Enkele gekko's, vlinders, libelles, kikkers, padden en een paar vreemde insectjes, maar haast geen spinnen! In Priscilla's tuin zitten nog meer spinnen dan hier, haha!

Nadat we het marktje over zijn gelopen hebben we wat gegeten en 's avonds nog even gechilled met Obiwan en John, de drummer. Nick en John hadden veel te bespreken over voetbal. Daarna zijn we naar bed gegaan omdat we er vroeg uit moesten de volgene dag, ondanks Spanje - Italie!

Liefs, Nick & Priscilla

(Foto's en meer verhalen volgen! Dit is nog maar het begin.....)

In the JUNGLE, the mighty JUNGLE!

Pfff... El jungle hier zijn we dan! Op internet gelezen dat de weg van Medan naar Bukit Lawang redelijk 'bumpy' zou zijn. De mensen die dat hebben geschreven, hebben gevoel voor understatement.

Vanmorgen om 08:00 uur zijn we met een taxi naar Changi Airport gegaan en hebben daar direct ingecheckt. Priscilla een Caramel Macchiato en Nick een normale koffie. De vlucht van Singapore naar Medan duurde ongeveer een uur en verliep zonder problemen. Ja, wat moet je verwachte van Mandala Airways? Het vliegtuig gezien hebbende, waren we gerustgesteld. Alle verhalen over krakkemikkige vliegtuigen kunnen direct de prullenbak in!

Vanaf Medan Airport namen we de taxi naar het busstation. Daar zijn we naar een busje naar Bukit Lawang geleid. We hadden dus echt een 'private car' naar Bukit moeten wensen, want de rit met deze bus uit 1899 was de ergste uit ons leven. Het busje had plaats voor 13 mensen en was gevuld met 21(!) mensen. De opa achter het stuur hing de hele tijd op de rechter rijbaan (ja, ze rijden hier links) om te kijken of hij op de meest idiote punten kon inhalen. Wat resulteerde in een aanrijding met een auto voor ons. Nu hebben we aan den lijve ondervonden waarom bumperkleven verboden is in Nederland, haha. Nu lachen we erom, maar op het moment zelf was het echt niet leuk. Omdat het zo ontzettend goedkoop was, kozen we de bus. Vanaf nu nemen we alleen nog maar 'dure' prive chauffeurs! Ondanks de harde klap was de omgeving prachtig. Ook was het indrukwekkend om te zien hoe de mensen hier leven. Elk dorpje waar we langs reden was krakkemikkig maar uniek.

De mensen hier rijden als gekken op hun moters, alsof hun leven niets waard is. Ten eerste zitten ze soms met z'n vieren op zo'n ding - zelfs baby's en kleine kinderen. Ten tweede, draagt 95% geen helm en ten derde halen ze (links + rechts) in op elk moment, dus ook als het niet kan. Wij zeiden tegen elkaar: dat kan nooit goed blijven gaan! En ja hoor.... daar lag een moter op de grond en 5 meter verder, midden op de weg, lag een man op de grond, op zijn buik en met zijn gezicht op het asfalt. Een aantal mensen stonden er in no-time bij en haast niemand deed iets! De man draaide zichzelf om en hij was helemaal bebloed. Wat een vreselijk gezicht!

Aangekomen op het busstation werden we opgehaald door Obiwan (de volwassen versie van Mowglie uit Junglebook) die net andere gasten had weggebracht. De laatste km naar Bukit Lawang legden wij af in een motortaxi. Ook geen aanrader, maar we hadden echt geen keus. Onze 'hutkamer' was prachtig, we zaten midden in de jungle aan een rivier. Om hier te komen moesten we nog een slipperig pad dat omhoog en omlaag ging afleggen. We hebben vervolgens alles in de kamer gelegd en Nick is toen lekker in de hangmat gaan liggen. Zucht.... wat is het leven toch goed zo.....

Tot snel!

Dikke kus Nick & Priscilla